رامگ

لچّه‌کار: هالک ارمان

 

 

تئی زهیر چۆره‌ئێن کدۆهےءَ چه کپتگ‌انت

چۆ مُرگی چُنکیءِ وڑا

من دست سرءَ سمارتگ‌­انت

په واهگے

نوں تئی زهیراں پُٹ کتگ

 

ءُ بانزلِش په ناز رُستگ­‌انت

نوں انچۆ رامگ اَنت که بے منءَ نبنت

بنگ‌مِتکگێں رؤاجءِ ساھگءَ

لچّه‌کار: منیر مۆمن

 

 

دل اِنت که دمبرانَ کنت

و گِلّهانی تْراولێں بدن شلیت

من دیستگ‌اَت

تئی بَنگ‌مِتکگێں رؤاجءِ ساھگءَ 

چۆ مُهرگءَ رُدان اَتنت

اے شهر گۆں کُدۆکێں رۆشنائیاں

 
اے درۆگ ءُ راست

اے دمک ءُ دَر

تئیاب گۆں ابێتکێں تُنّءِ گْواھیءَ

چراگ گۆں زمینّێں دردءِ  لِزّتءَ

رُدان پۆشگا اَتنت

ترا ءُ تئی ملارێں زێبناکیءَ

منءَ ، منی گنۆکێں اێوکیءِ ملپدءَ

 
بچار تئی

اے بنگ‌متکگێں رۆاجءِ ساھگءَ

 
مئے زندگی چۆ زردێں تاک‌ رتکگێن

 

.....

 

من یک شپے تهاری شانتلے کتگ

ته اشکناں

 
که گْوات اینچو سِترَ بیت ءُ کئیت

 
ته ڈکّیت ساہ گْواچنءِ

چراگ اچ وتءَ که گێش

آسءِ تالهءِ زھیراں ونڈ کنت

ته زندگیءِ چمّ آبله بئینت

پمێشکا دل گْوَشیت

وتءَرا چۆ زھیرےءِ

نلےءِ باتنءَ بکِش

چه گْوات ءُ رۆشنائیاں جُتا

دور بو چه درۆگ ءُ گْواچناں دْرھێں 

که نوں اے گِلّهانی تراولێں بدن شلیت

تئی بَنگ‌متکگێں رؤاجءِ ساھگءَ 

 

کدی بیت؟

لچّه‌کار: اتا شاد

 

 

کدی بیت من نزانێں، منی آگهی چه وابءَ
منءَ هچ شفا نداتگ دلءِ اشکرێں کتابءَ

تئی کدّهاں زهیرءِ ، منءَ وانگ وانگ کرتگ
چۆ شرابی‌ئێں گلابءَ، چۆ گلابی‌ئێں شرابءَ 

 

منی کرتگێں گنه نوں، منءَ چے بدنت بارێں 
منءَ داتگ‌اَت گناهے منی کرتگێں سؤابءَ 

او سمین ءُ آسمی بۆ! کدی مئے گْوَرا بیا تؤ 
تؤ بدئے شپارێں بیکّاں منی زِردءِ پێچ ءُ تابءَ

منی جێڑگاں دلئیگان، منءَ هال دات گدارے
منءَ چے گْوشیت بانُک منی کاگدءِ جْوابءَ

کدی مهپر اَنت که شِنگ‌اَنت ،کدی دیدگ اَنت خمار اَنت
منا شاد گار کرتگ همے سمّیانی دابءَ

 

 

 

 

گُڈّی بنی‌آدم

لچّه‌کار: مبارک کازی

 

 

سُتکگێن شهرءِ  گُڈّی بنی‌آدم
تؤ کجام اۆستءَ زندگ ئے بارێں؟

کئی شۆهازءَ تئی چمّ راهءَ اَنت؟
راز چی اِنت تئی نندگءِ بارێں؟

لڈّتگ کُلّێں هلک ءُ بازاراں 
دێم په بےنامێں منزلے رپتنت

دورسرێن راهءِ دێریگێں همراه
بےپدێن  پگرانی پدا کپتنت

مهوَشێن کاڑ ءُ پُلگدێں ورنا
پُلّێں سالۆنک ءُ ٹیٹّلێں بانۆر

رپتگ‌اَنت وهدءِ ننگرێں  هارءَ
ٹیٹّل ءُ سئید ءُ آسک ءُ گڈّ ءُ گۆر

 

تؤ تنی وهدی نشتگ ءُ چارئے 
پْرشتگێں بانءُ شنگێں بادگیراں

گیر ترا کایَنت رپتگێں نؤبت
گۆرگێں کُلّ گۆں شاگێں منگیراں 

پاد آ پاد آ که انسران اِنت شپ
لاسُکێں استاران تْرپگ زرتگ

جی، زرءِ سارتێں کؤش کشّان اِنت
شپ‌بۆءِ  پُلّاں هم زَرگ زرتگ

دور چه زربارءِ دۆچێں پندۆلءَ
لُڈّان لُڈّانءَ ماهءَ سر کَشتگ

چۆ جنۆزامءِ  گرێتگێں چمّاں!
زندمان سۆگی مَرگ پُرسیگ اِنت

 

سُرمّگێں  شامءِ گرێتگێں چمّاں 
سُتکگێں شهرءِ گُڈی بنی‌آدم

رپتگێنانی مَنتگێں مهرم

بیا منی آستونکءَ بزور پهک کن!
دیگرێں بامءِ گرێتگێں چمّاں