گِندگءَ نه‌آں

لچّه‌کار: هالک ارمان

 

 

رۆچءَ نزانگا آں، شپءَ گِندگا نه‌آں

مں اَنچۆ  اێوَک آں که وتا گِندگا نه‌آں

 

وهدءِ گُباراں چمّ تَهارێنتگ‌اَنت منی

بس چارگا آں اَنچۆ، ترا گِندگا نه‌آں

 

لۆگءَ چه کمّے دور، آ بازارءِ نزّیکءَ

یک رَندے دیست وتءَ من، پدا گِندگا نه‌آں

 

هچّی نمنتگ بئیدِ منی بےکراریءَ

ڈنّءَ نچارَگا آں، تها گِندگا نه‌آں

 

تئی تْرانگاں اے پێژگهءَ یک رَندے کَندِتگ

نون آ ابێتکیءَ من اِدا گِندگا نه‌آں

 

آگاهیءَ من دیستگ تئی واب، هؤ بلے!

آگاهیءَ نون وابءِ وڑا گِندگا نه‌آں

 

کِسّه بدل کُتگ منی اَهدءِ نماسگاں

آ بَلّکءَ نوں آسءِ سرا گِندگا نه‌آں

 

ارمان نامێں مردمے گۆن اَت گۆن هر کسءَ

اے مردَکءَ نوں جِندءِ گوَرا گِندگا نه‌آں

 

 

 

 

 

 

کئے زانت کدی،اُمر کجا گوَست؟

لچّه کار: هالک ارمان

 

 

کئے زانت کدی،اُمر کجا گوَست، شمۆش‌ئےِ

چیزّے که نبیت گۆن ترا پئیوست، شمۆش‌ئےِ

 

بالیچه گوَشئے ارسے، منی چمّان رچان اِنت

درمُلکءَ منءَ مهر کجا رست، شمۆش‌ئےِ

 

تئی مُهرگێں زێبائیءِ تؤسیپءَ نزاناں

دو لبز چت ‌ءُ شئیرُکے پِر بست،شمۆش‌ئےِ

 

اُزرے که نمنتگ په تئی پْرشتگێں کؤلاں

نوں پُکّی و زئیمیگ نبیت دست،شمۆش‌ئےِ

 

امرۆز کسی اُمرءِ شپ ‌ءُ رۆچاں نچاریت

کئے زانت کجا نؤبتے پِر گوَست، شمۆش‌ئےِ

 

ارمانءَ کجا بارێں بگندئے په گدارے

یاتے که تئی کرّ ‌ءُ گوَراں است شمۆش‌ئےِ

 

 

رامگ

لچّه‌کار: هالک ارمان

 

 

تئی زهیر چۆره‌ئێن کدۆهےءَ چه کپتگ‌انت

چۆ مُرگی چُنکیءِ وڑا

من دست سرءَ سمارتگ‌­انت

په واهگے

نوں تئی زهیراں پُٹ کتگ

 

ءُ بانزلِش په ناز رُستگ­‌انت

نوں انچۆ رامگ اَنت که بے منءَ نبنت