یاتانی رۆدپترءَ چه تاکے
لچّه‌کار: چندن ساچ
جی په تئی زێبائیءِ هجگێن زهیر و ترانگءَ!
پێچیت منی ارواهءِ پێشی نؤبتاں
شهمنت دریگانی دپءَ، استال اُمرءِ رپتگێں
زندءِ هزاران کسّه اَنت
امبروز همێش اِنت بْرهنگێں
گندان تئی بانۆریءِ سهرێن گشان‌ءِ پلّؤءَ،
وئیرندهێں ادّیرهاں
بِل زندگی!.....
من گۆں وتی وابانی مؤجان مرتگاں
په من نمنتگ آکبت
نوں په کئیا ارمانی‌ئێن مۆتکان جنئے
ادّیرهاں نێست‌اِنت تؤار
نه رۆلهی، نه بامسار
استین گۆن بچکنداں شُتنت
زانێں دو بر واتر نبنت اُمرءِ رگام
بلے
جی په تئی زێبائیءِ ورنائیءَ
گیریت منا پێشی وڑا
من کْوهن باں
تئی دراهیءِ درینّءَ جتگ
من گۆن شلنگءَ اهتگاں
تؤ چۆ سدوّا بوتگئے.... دێمءَ منی اۆشتاتگئے
تئی زانسرءَ اێر کپتگ‌اَنت
لنکُک منی بے باورێں
یک پاسےءِ همراهیءَ، زندءِ هزاراں پاس جت
وابان کرۆجیت کئے وتی؟
جی په تئی بالادءِ سرسبزێں بهشت!
من چۆ نگْورتێں کۆکرءَ اێر کپتگاں
په سئیل ءُ سْواد
جی په تئی مهرانی تُنّءِ زێمرءَ!
تْرانگ تئی، جانءِ پُٹان انگت منیّان پاد کنت
شپ‌چلّگی، زئیم اِنت زمستان تئی بدن
زند یک ملورێں کسّهے
من کسّهءِ...... پُژمردگێں کارستے آں
بله انگت گوَشاں:
« جی په تئی ملگۆرءِ شنگێں موسمءَ »
