گِندگءَ نه‌آں

لچّه‌کار: هالک ارمان

 

 

رۆچءَ نزانگا آں، شپءَ گِندگا نه‌آں

مں اَنچۆ  اێوَک آں که وتا گِندگا نه‌آں

 

وهدءِ گُباراں چمّ تَهارێنتگ‌اَنت منی

بس چارگا آں اَنچۆ، ترا گِندگا نه‌آں

 

لۆگءَ چه کمّے دور، آ بازارءِ نزّیکءَ

یک رَندے دیست وتءَ من، پدا گِندگا نه‌آں

 

هچّی نمنتگ بئیدِ منی بےکراریءَ

ڈنّءَ نچارَگا آں، تها گِندگا نه‌آں

 

تئی تْرانگاں اے پێژگهءَ یک رَندے کَندِتگ

نون آ ابێتکیءَ من اِدا گِندگا نه‌آں

 

آگاهیءَ من دیستگ تئی واب، هؤ بلے!

آگاهیءَ نون وابءِ وڑا گِندگا نه‌آں

 

کِسّه بدل کُتگ منی اَهدءِ نماسگاں

آ بَلّکءَ نوں آسءِ سرا گِندگا نه‌آں

 

ارمان نامێں مردمے گۆن اَت گۆن هر کسءَ

اے مردَکءَ نوں جِندءِ گوَرا گِندگا نه‌آں

 

 

 

 

 

 

سپر چۆ ساهگےءَ مهروان اِنت

لچّه‌کار: امیر دۆست

 

 

سپر چۆ ساهگےءَ مهروان اِنت

منءَ گۆن اِنت وتی پادان رؤان اِنت

 

اے چۆنێں راهگْوزی دنزے نزاناں

منی تهنائیءَ تؤکل مُشان اِنت

 

اے دمکءَ اچ من پێسر کس نئیاتکگ

اے دمکءَ مرچان هرکس سر جنان اِنت

 

شپءِ آبرێشمی تاله مرۆچاں

تئی دروازگءِ شهماں اڑان اِنت

 

تؤ انچێں چمّے ئے ، تئی زێبناکی

دلءِ آبادێں چنکاں پِر رچان اِنت

 

گْوشنت انچۆ امیرءِ شائرێں دل

مزن بوتگ بلے اُمرئےِ کسان اِنت

 

کئے زانت کدی،اُمر کجا گوَست؟

لچّه کار: هالک ارمان

 

 

کئے زانت کدی،اُمر کجا گوَست، شمۆش‌ئےِ

چیزّے که نبیت گۆن ترا پئیوست، شمۆش‌ئےِ

 

بالیچه گوَشئے ارسے، منی چمّان رچان اِنت

درمُلکءَ منءَ مهر کجا رست، شمۆش‌ئےِ

 

تئی مُهرگێں زێبائیءِ تؤسیپءَ نزاناں

دو لبز چت ‌ءُ شئیرُکے پِر بست،شمۆش‌ئےِ

 

اُزرے که نمنتگ په تئی پْرشتگێں کؤلاں

نوں پُکّی و زئیمیگ نبیت دست،شمۆش‌ئےِ

 

امرۆز کسی اُمرءِ شپ ‌ءُ رۆچاں نچاریت

کئے زانت کجا نؤبتے پِر گوَست، شمۆش‌ئےِ

 

ارمانءَ کجا بارێں بگندئے په گدارے

یاتے که تئی کرّ ‌ءُ گوَراں است شمۆش‌ئےِ

 

 

هؤر شنزۆکێں بێگاهےءَ

لچّه‌کار: کاسم پراز

 

 

هؤر شنزۆکێں بێگاهےءَ

پیرمردے منءَ

پیرێں بهبُرءِ وئیرانگێں ساهگءِ

پۆست­‌بُکسءِ تها دؤر دنت

رۆچ ‌ءُ شپ گوَستگ‌­اَنت

سال ‌ءُ ماه گوَستگ­‌اَنت

گْوات کشّیت نه پُلّانی تاکے سُریت

نۆد شنزنت نه دورا چه آوازے کئیت

تیرےءِ سازے کئیت

چندے بےرؤنکێں

ژند ‌ءُ پندێں لپاپه ‌ءُ من

انتزارءَ آن بیئیت‌اِنت کسے

سیاه ‌ءُ زنگ‌ گپتگێں

رۆچ ‌ءُ شپ‌ کپتگێں

تالاءَ پچ بکنت

ما را مئے

دێمءِ لگّۆکێں ڈسّ ‌ءُ نشانءِ سرا

سر بکنت

 

تئی شهرءِ ابێتکێں مۆسم

لچّه‌کار: مبارک کازی

 

 

دلکشّ اِنت چینچو ، تئی شهرءِ ابێتکێں مۆسم

ھُشکێں پنّ وھدے کپنت گێدیءِ دلبندءِ سرا

تؤ که مهنائێن گُشانءَ وتی تالان کنئے

 
شنگ بیت درینّءِ همُک شل، منی بند بندبندءِ سرا

ماهکان، نۆد، سمین، نؤبتءِ شپ، پُلّێں ھتم

واهگءِ پاکێں رَهءَ، مهر ءُ وپاءِ دۆد اَنت

شهرءِ شیردرۆشمێں شررنگانی شپ‌کجّلێں چمّ

بێگاهاں انچۆ خُمار اَنت دلءِ زنگاں شۆدَنت

کئیپ سدگنجێں ؛ که تاسانی تها چؤل جننت

کئیت بالادءِ تئی دُرّێن سَدپ! گیر منءَ

کۆهێں دلبندءِ سرا اێر اِنت تئی پُلّێں بدن

یات پِرّێننت چشێں مۆسمءَ، سکّ دیر منءَ 

دلکشّ اِنت چینچو تئی شهرءِ ابێتکێں مۆسم

چِنکَدَر تهنایی اِنت

لچّه‌کار: مبارک کازی

 

 

زْرمبشے تْرِکّے تؤارے، چِنکَدَر تهنایی اِنت
نه دلے نه دردوارے، چنکدر تهنایی اِنت

 

گۆن من اے کهتِ رجالءَ پَشت نکپتگ ھچ دگه
دور پێداک اِنت بهارے چنکدر تهنایی اِنت

 

اے کپۆدر که ترا هُمبۆئێن درۆتان دنت منی
گۆن وتءَ سهتے مدارئےِ ، چنکدر تهنایی اِنت

 

اے گیابانءَ که پێشءَ گُرکیان ھالؤ جتگ
توپّکے نه سرمچارے ، چنکدر تهنایی اِنت

 

بلبلے تیتّانلی نه مێش‌مُرگے ترانَ کنت
گالوارے په گدارے ،چنکدر تهنایی اِنت

 

کازیءَ شانک داتگ‌اَنت چمّ گۆن هُداءِ کُدرتان
ماهءِ پێشانی گُبارے، چنکدر تهنایی اِنت

 

من ھمے رنگءَ تئی زُلپانی کئیدءَ کپتگان
جۆگی‌یے نه سیاه‌مارے، چنکدر تهنایی اِنت